Een mooie dag gisteren, het thema was verzoening, waarbij met name ook de verzoening tussen mensen en bevolkingsgroepen centraal stond. Indrukwekkende verhalen van vrouwen uit Afrika en India, een Palestijn en een Jood. We begonnen met een opening over Efeziers 2 van Ruth Padilla, een krachtige vrouw met een goed verhaal waarin zij opriep tot herstel van relaties tussen mensen, groepen, naties, sexen. Die gelijkwaardigheid werd benadrukt door verhalen van Dalits in India, de groep outcasts en dat zij juist in hun christen zijn voor het eerst gezien worden als mens, als iemand, als persoon. We weten wel dat dit bij Dalits zo is, maar een persoonlijk verhaal komt veel steviger binnen.
In gesprekken en lezingen over verzoening kwam ook onze eigen geloofwaardigheid en integriteit naar voren. Som is het makkelijker eerst de tuin van een ander schoon te vegen, maar het begint bij onszelf! Een aantal mensen benadrukken dat de verlossing door Christus niet compleet is zonder verzoening met anderen. Goed om daar eens bij stil te staan.
De situatie van Rwanda werd geschetst, 'wat was er aan de hand dat het tot genocide kon komen? Er werd verteld over de rol die christenen in de verzoeningsperiode op zich namen. Dat klinkt dan allemaal simpel, maar zijn zeer langdurige processen. In een worshop over etnische conflicten ging het ook over of het mogelijk is etnische conflicten te voorkomen en hoe dan? Zou CapeTown iets moeten zeggen over de rol die christenen hierin kunnen hebben? Dient zij een profetische stem te hebben? Hierbij kwamen woorden als gelijkwaardigheid, openheid, elkaar leren kennen en beschermen van minderheden aan de orde. Kijkend naar de situatie in Nederland geeft dit wel aanknopingspunten om verder over te denken. In plaats van denken in tegenstellingen, was deze dag wel een oproep om te verbinden en waar nodig te verzoenen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten